ارائه‌ی چارچوبی برای ارزیابی ریسک در سامانه‌ی اطلاعات مکانی (GIS) و زیرساخت داده‌های مکانی (SDI) بخشی بر اساس منطق فازی

استفاده‌ی بهینه و دسترسی به داده و اطلاعات مکانی در کشور نیازمند طراحی و پیاده‌سازی سامانه‌ی اطلاعات مکانی (GIS) و راه‌اندازی زیرساخت داده‌های مکانی (SDI) است. در همین راستا همه‌ساله سازمان‌ها طرح‌های GIS متعددی در کشور طراحی و پیاده‌سازی می‌کنند و طی سال‌های اخیر نیز راه‌اندازی زیرساخت داده‌های مکانی مد نظر قرار گرفته است. آنچه به نظر می‌رسد در اجرای این فعالیت‌ها مورد بی‌توجهی واقع شده است، فقدان تمهیداتی برای جلوگیری و یا کاهش ریسک‌های مرتبط با آن‌ها است. مطالعه‌ی ریسک همواره با ابهامات و عدم قطعیت همراه است و منطق فازی یکی از روش‌هایی است که می‌تواند عدم قطعیت حاصل از ریسک را مدل‌سازی و به خوبی آن‌ها را طبقه‌بندی کند. این مقاله با ارائه‌ی چارچوبی بر پایه‌ی منطق فازی، به صورت تلفیقی به مطالعه‌ی ریسک در سامانه‌ی اطلاعات مکانی و زیرساخت داده‌های مکانی سازمانی مجموعه‌ی سازمان جهاد کشاورزی استان آذربایجان شرقی پرداخته است. برای انجام تحقیق با کمک پرسش‌نامه‌هایی، نظرهای تعدادی از خبرگان جمع‌آوری و تعداد 34 مورد ریسک، شناسایی شد و بر اساس دو روش کلاسیک و فازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که نبود سرورهای پشتیبان ریسک رتبه‌ی اول (80/0- عدد ریسک) و ناکافی بودن بودجه‌ی رتبه‌ی دوم (76/0- عدد ریسک) را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین در بررسی 10 ریسک دارای رتبه‌های برتر مشاهده گردید که ریسک‌های از نوع اجرایی و مدیریتی، غالب موارد را تشکیل می‌دهند.